Footsteps

Lato i wakacje sprzyjają rozmyślaniom. W oparciu o rady papieża Franciszka, warto odnowić w sobie pragnienie bycia "świętym z krwi i kości" i pomocą łaski Bożej, zacząć pracować nad tym już teraz, nie czekając na powrót z urlopu. (ks. Wojciech Woźny)

Historia uzdrowienia kobiety chorej na krwotok i wskrzeszenia córki Jaira pokazuje nam Jezusa, który będąc Bogiem, jest w pełni człowiekiem. Przeżywa i rozumie ludzkie emocje. Bóg-człowiek wychodzi na przeciw naszej potrzebie dotykalnych znaków. Uzdrawia poprzez dotknięcie, co jest zapowiedzią sakramentów - widzialnych znaków niewidzialnej łaski. [MKW]

Iść Za Chrystusem Na Wakacjach - Duch Pokuty [WW] by ks. Wojciech Woźny & ks. Michał Kwitliński

Postępowanie Chrystusa wobec Dobrego Łotra (Łk 23, 42) i przypowieść o zaginionej owcy (Łk 15, 3-7) ukazują, co znajduje się w Sercu Jezusa. Świat wokół nas, tego Serca potrzebuje, poprzez nasze serce. Te sprawy nie mogą czekać! (ks. Wojciech Woźny)

W Kazaniu na górze Chrystus wskazuje, że bycie chrześcijaninem polega na byciu "solą i światłem", na tym, by w codzienności "nieść Krzyż", tak jak On. W tym codziennym służeniu "jednemu panu" pomoże nam pobożność: sakramenty i modlitwa. Jak św. Tomasz Morus staniemy się przyjaciółmi Chrystusa i będziemy Mu wierni. (ks. Wojciech Woźny)

Pan Jezus zostawił nam skarb - Eucharystię. Nie możemy zachować go tylko dla siebie. Pan Jezus mówi uczniom, aby weszli w tłum i rozdawali cudownie rozmnożony chleb. My też jesteśmy wezwani, aby dzielić się z innymi skarbem jakim jest Jezus, Jego nauczanie i sakramenty, które nam zostawił. (ks. Michał Kwitliński)

Barnaba jest człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Św. Dlatego potrafi "uruchomić" św. Pawła i pozostać w tle. (ks. Wojciech Woźny)

W Efezie św. Paweł spotkał chrześcijan, którzy nie wiedzieli o tym, że istnieje Duch Św. My teoretycznie wiemy, ale często zapominamy. Tracimy tyle jego natchnień, nie wykorzystujemy dobrze jego darów, przez zapomnienie. Kiedy sobie przypomnimy i pozwolimy, aby w nas działał, wówczas będziemy zbierać owoce Jego działania. A pierwszym z nich jest pokój i harmonia w naszych sercach. (ks. Michał Kwitliński)

Św. Josemaría to patron zwyczajnego życia. Jest przykładem odnalezienia sensu w codziennych zmagania. Ponieważ potrafił kochać, żył i nauczał, że niebo i ziemia zamiast stykać się na horyzoncie, stykają się w naszych sercach. (ks. Wojciech Woźny)

Aniołowie musieli otrząsnąć apostołów z bezruchu, w którym trwali gdy Pan Jezus odszedł do Nieba. Ruszają do akcji. Zaczynają od modlitwy, bo ona otwiera nas na Ducha świętego, bez którego nawet nasze dobre działania nie przynoszą owoców. (ks. Michał Kwitliński)

Miłość popycha Chrystusa do poświęcenia samego siebie za nas (J 17, 11b-19). On żyje dla innych - dla nas. Na ile taka postawa znajduje się w DNA chrześcijanina? Pierwsi chrześcijanie mówią nam: na 100%! (ks. Wojciech Woźny)

Jezus Chrystus wstępując do nieba pozostawia nam zadanie, bycia Jego świadkami w codziennym życiu (Łk 24, 46-53). W oczekiwaniu na Jego powtórne przyjście na końcu czasów przybliżamy się do Chwały, gdy wzmocnieni Duchem Św. sprawiamy, że w zwyczajnym rozgardiaszu niebo styka się z ziemią. (ks. Wojciech Woźny)

Jezus Chrystus obiecuje nam Ducha Prawdy, który doprowadzi was do całej prawdy (J 16, 12-15). Uległość na działanie Pocieszyciela, pomoże nam odkryć "coś Bożego" w codziennym życiu. (ks. Wojciech Woźny)

W Kazaniu na Górze Jezus przekazuje nam 8 błogosławieństw (Mt 5, 3-11). Są one porttretami Chrystusa, które możemy odbijać w naszym, współczesnym życiu. W adhortacji Gaudete et Exsultate Papież Franciszek podsuwa nam pomysły jak tego dokonać i być światłem oraz solą (Mt 5, 13-14), których świat potrzebuje. (ks. Wojciech Woźny)

Niektórzy uważają, że istotą chrześcijaństwa jest nauczanie moralne, piękne i społecznie użyteczne, zaś prawda o Bogu, stworzeniu czy życiu wiecznym nie ma dziś dużego znaczenia. Tymczasem przesłanie moralne Ewangelii jest konsekwencją wiary w Jezusa Chrystusa, Boga i człowieka. "Abyście się miłowali, jak Ja was umiłowałem". (ks. Michał Kwitliński)

Jezus Chrystus w Kazaniu na Górze (Mt 5) mówi o stylu życia, który daje szczęście. Wyłupane i odrzucone oko, odcięta ręka to obrazy okazujące konieczną i zdecydowaną walkę o czyste serce. Tylko w ten sposób chrzescijanin będzie potrafił zachwycić się miłością Boga i będzie zdolny, by kochać innych bezinteresownie, na zawsze, bezwarunkowo. A tylko to daje szczęście. (ks. Wojciech Woźny)

Jezus chciał, aby grono Apostołów liczyło 12 mężczyzn, którzy Go znają i są gotowi głosić Ewangelię. Judasz zdradził i przed Zesłaniem Ducha brakuje jednego apostoła. Kościół już u swych początków jest zraniony przez grzech jednego z jego sług. Ale Judasza zastępuje Maciej. Gdy dostrzegamy rażące zło wśród duchownych, pamiętajmy, że Kościół budują i odbudowują święci. Każdy z nas jest powołany, aby być świętym. Jak św. Maciej, swoim życiem w Chrystusie leczyć rany zadane przez Judasza. (ks. Michał Kwitliński)

Chrystus ukazuje nam siebie jako Dobrego Pasterza, który oddaje życie za swoje owce (J 10, 11-30). Poświęcenie, spostrzegawczość, elastyczność wobec innych to sposoby naśladowania Jezusa w naszym życiu i prawdziwa miłość zamiast wyrachowania najemnika. (ks. Wojciech Woźny)

Dzieje Apostolskie opisują owoce działań apostolskich pierwszych chrześcijan. Źródłem tych wydarzeń jest więź uczniów z Chrystusem Zmartwychwstałym. W formie flashbacku liturgia przypomina nam wydarzenia z Kafarnaum. Tam Jezus, przed swoją męką, zapowiedział Eucharystię jako źródło siły, by żyć jak On. Częsta Komunia Św. sprawi, że to Chrystus będzie działał w każdym z nas. Jego Miłość stanie się przyczyną naszego działania. (ks. Wojciech Woźny)

Nad Jeziorem Tyberiadzkim Pan Jezus zaprosił swoich uczniów na śniadanie, przy ognisku. Tam trzykrotnie pyta Piotra: "Czy kochasz mnie?" W ten sposób Piotr, który przy ognisku na dziedzińcu domu Arcykapłana zdradził Pana Jezusa, również przy ognisku potwierdza swa miłość do Niego. Pan Jezus chce, abyśmy, nawracając się, mieli przed oczyma ognisko Jego miłosierdzia, które płonie nieskończenie jaśniej niż ogień naszych grzechów. (ks. Michał Kwitliński)